نقش مهاجرت در توسعه نسل انسان جدید با مغز نسبتا بزرگ
آغاز پیدایش پیشینیان انسان در صحرای ساوانا، پایان ارتقا و تکامل انسان نبود. مقابله با دشوارترین شرایط محیطی و مسیر مهاجرتی ناآشنا برای کشف محل های بهتر برای زندگی، نقش بسیار مهمی را در بقای نسل انسان داشته است. همه آنچه از انسان، انسان جدید امروزی ساخته است، ژنهای او نیست بلکه نقش مهاجرت و گزینش طبیعی برای صیقل دادن ژنهای معیوب یا جهش های ناسازگار و گزینش در مسیرهای دشوار- که بر خلاف مسیرهای ساده، در ابتدا گذر از آن دشوار می نماید ولی بعدها با رسیدن به مناطق مناسبتر برای زیستن، مقدمه تمدن های بزرگ انسانی میشود- بسیار برجسته است.
خروج از آفریقا ابتدای رسیدن به تمدن بزرگ انسان امروز است ولی کوچ از آفریقا در یک مسیر اتفاق نیفتاد.
مسیر شمال آفریقا به دلیل پیوند با اروپا ساده تر بوده است و طبیعی است انسان ناآشنا به پشت دریاها و کوه ها، در ابتدا مسیر ساده تر را برگزیند ولی سرمای قسمت های شمالی، سادگی ابتدایی را به چالش میکشد و انسان ابتدایی رسیده به اروپا منقرض میشود تا موجودات سازگارتر با سرما یعنی نئاندرتال های عضلانی و بلند قد برای مدت های طولانی در اروپا باقی بمانند.
مسیر خروج دیگری هم در قسمت شرقی آفریقا و به سوی شبه جزیره عربی و عراق و ایران است. این مسیر چون در ابتدا با کیلومترها آب دریا از آفریقا جدا میشود مسیر دشوارتری به نظر میرسد. ولی جالب است بدانیم همه انسان های امروز جز اندکی از قبایلی- که در آفریقا ماندند- باقیمانده این مهاجران از دل دریای سرخ هستند.
سادگی های ابتدایی همیشه به نتیجه خوب نمی رسد گاهی در پس دشواری های نخست، بهره برداری های بزرگی است که تاریخی را متحول میکند ..
وقتی آرمان ها و آرزوها و اهداف ما بزرگ تر باشد ناچار باید آماده تحمل سختی ها و دشواری های بیشتر باشیم.
(de:Jean-Jacques Hublin. The origin of Neandertals. PNAS. Band 106, Nr. 38, 2009, S. 1602216027)
(http://ngm.nationalgeographic.com/print/2005/04/dmanisi-find/fischman-text)
(به سلسله مباحث خروج از آفریقا از خانم دکتر آلیس روبرتزمراجعه شود)
پژوهشگران، قدیمی ترین نمونه از گونه ما یعنی انسان مدرن را بیرون از آفریقا یافته اند.
این جمجمه زیر خاکی در یونان به 210 هزار سال قبل یعنی زمانی- که زمین این منطقه پر از نئاندرتال بود- بر میگردد. این کشف، مدارکی را در مورد مهاجرت زودهنگامی از آفریقا ارائه میدهد که رد پایی را در DNA انسانهای امروز باقی نگذاشت.
این مقاله در مجله نیچر منتشر شده است.
این تقریبا پنج برابر قدیمی تر از دیگر مدارک در مورد انسان جدید در اروپاست. و حتی قدیمی تر از میسلیادر فلسطین است (فسیل انسان مدرن 150هزار ساله). قسمت پشت جمجمه کاملا شبیه انسان جدید است و این قدیمی ترین فسیل است که شکل قسمت پشتی آن مانند شکل جمجمه انسان جدید است.
پروفسور کریس استرینگراز موزه تاریخ طبیعی لندن این مطلب را بیان کرد.
قدیمی ترین هموساپینس در کوه ایرهود در مراکش- که به سیصد هزار سال قبل برمی گردد- قسمت پشت جمجمه اینقدر گرد و بلند ندارد. آخرین مدارک در غاراپیدیمادر یونان در سال 1970 کشف شد.
دو جمجمه کشف شد: یکی خیلی به هم ریخته و دیگری ناکامل بود. و تحت بررسی با سی تی اسکن و تاریخ نگاری با اورانیم قرار گرفت تا اسرار آن آشکار شود. جمجمه کاملتر مربوط به نئاندرتال بود ولی مورد دیگر مشخصاتی مانند پشت جمجمه گرد داشت و مربوط به انسان جدید بود. انسان جدید خیلی قبلتر، آفریقا را رها کرده است. جمجمه نئاندرتال، جوانتر بود.
برنامه و سناریوی ما بررسی بر روی یک گروه جدید زودرس در حدود 210 هزار سال قبل، در یونان بود و ممکن است مرتبط با جمعیت های قابل مقایسه در شرق باشد ولی آنها نهایتا در حدود 170 هزار سال قبل با یک جمعیت نئاندرتال جایگزین شدند و آنها اپیدیمای 2 نامیده شدند. این مطلب را پروفسور استرینگر گفت.
انسان هایی- که امروز بیرون از آفریقا زندگی میکنند- پیشینیان خود را در مهاجرتی دنبال کردند که 60 هزار سال قبل، قاره را ترک کردند.(از مناطق شرقی آفریقا به سوی تنگه باب المندب)
وقتی این انسانهای جدید اوراسیا را ترک میکردند جایگزین دیگر گونه هایی- که با آنها مواجه میشدند مانند نئاندرتال و دنیسوان- میشدند..
ولی این مهاجرت اول انسان های جدید یعنی هموساپینس از آفریقا نبود. فسیل هایی از شول و قفزه در فلسطین در سال 1990 تاریخ نگاری شد که به 90 تا 125هزار سال قبل، باز میگردد. اینها به عنوان اختلال در مهاجرت به حساب می آید. این گروه یک مهاجرت کوچک را به بیرون از محل زندگی خود یعنی آفریقا از قسمت شمال انجام دادند. و این مهاجرتی نا موفق بود.
با این همه در سالهای اخیر ما به اینجا رسیده ایم که گونه ما حتی زودتر و بیشتر از آنچه تصور میکردیم، از آفریقا بیرون آمد
ه اند. در چند سال اخیر باستان شناسان، فسیل های انسان جدید را در ژیرندانگ و دااوکسیان در چین پیدا کردند که تاریخ آن به 80 تا 120 هزار سال قبل برمیگردد. مطالعات دی ان ای نشانه هایی را از ادغام و زاد و ولد بین انسان آفریقایی و نئاندرتال پیدا کرده است. مدارکی از نئاندرتال آلمانی نشان میدهد که این ادغام بین 219 تا 460 هزار سال قبل رخ داد هرچند معلوم نیست این ازدواج با همو ساینس یا انسان آفریقایی قدیمی تری بوده است.
حرکت انسان ها به اروپا واقعا در یک مرحله گرم بوده است(مرحله ایزوتوپ دریایی 7. Marine isotope stage 7) و این میتواند دلیلی باشد که چرا انسان ها توانستند به سوی شمال و اروپا حرکت کنند. این مطلب را پروفسور استرینگربیان کرد. اندکی بعد آب و هوا شروع به سرد شدن کرد. تغییرات آب و هوا ممکن است علت انقراض و مرگ انسان جدید مهاجر باشد ولی به جای آنها نئاندرتال ها توانستند خود را بازپردازش کنند.
بر اساس ویژگی های جمجمه اپیدیماپروفسور استرینگر میگوید: این تحلیل فقط روی قسمت هایی است که باقی مانده است. ما باید دقیق باشیم. این تحلیل فقط بر اساس پشت جمجمه است. قسمت جلویی ممکن است بسیار ابتدایی تر باشد. ولی بر اساس آنچه به دست آوردیم و بر اساس آنچه باقی مانده است این بقایا میتواند به عنوان انسان جدید در نظر گرفته شود.
او ادامه میدهد: اگر نظر ما درست باشد باید در آینده مدارک بیشتری در مورد این انسان های جدید به دست بیاوریم.
@salmanfatemi
آدرس مطب : اصفهان ، خیابان آمادگاه ، روبروی داروخانه سپاهان ، مجتمع اطبا ، طبقه اول
تلفن : 32223328 - 031