نقش خرچنگ های نعل اسبی در تولید واکسن علیه ویروس کرونا
فسیل های زنده(اجداد دایناسورها) هرچند مغز و هوش زیادی ندارند ولی می توانند در جهت توقف چرخه تکاملی ژنهای خودخواه، استفاده شوند!!
این توقف چرخه تکامل، هرچند با حذف انتخاب طبیعی در کوتاه مدت، سیر ارتقا و تکامل را کند میکند ولی در دراز مدت میتوان، با استفاده از مهارت های مهندسی ژنتیک و همانند سازی اندام ها و تولید ابزارهای هوش مصنوعی، به توسعه ابزار هوش کمک کرد؛ بدون آنکه موجودات زنده ضعیف تر حذف شوند.
تکاملی کاملا انسانی که شایسته مقام انسان است و با تکامل درنده موجود در ژنهای خودخواه و حیوانی بسیار متفاوت است و این پیشرفت و ارتقا، لازمه اش هزینه کردن در پژوهش و مهندسی ژنها به عنوان زبان حیات و بها دادن به دانشمندان و نه بها دادن به سیاستمداران و کمدین ها است و این، چیزی است که در جهان امروز وجود ندارد.
(جهت بررسی نقش انسان در زدودن انتخاب طبیعی در تکامل- که منجر به حذف نشدن موجود ضعیف تر شده است و نقش هوش انسان در ادامه این تکامل- به فصل دوم کتاب توهم بی خدایی نوشته احمد احسن یمانی فرستاده امام زمان، مراجعه شود.)
خون خرچنگ نعل اسبی، کلید مشخص کردن واکسن COVID19است ولي اكوسيستم آسیب مي بيند
هربهار با يك ماه كامل، صدها تا هزاران خرچنگ نعل اسبی در کنار ساحل، تخم های خود را رها می کنند. برای پرندگان گرسنه، این یک جشن واقعی است. برای شرکت های دارویی این یک منبع اصلی برای سالم کردن محصولات پزشکی است. زیرا خون آبی رنگ آنها تنها منبع لیمولوس آمبوسیت لیزات است. این ماده ای است که آلوده کننده ای به نام اندوتوکسین را شناسایی می کند.
حتی اگر مقدار کمی از آندوتوکسین از باکتری به درون واکسن ها یا داروهای تزریقی یا دیگر محصولات مصنوعی مانند زانوهای مصنوعی یا لگن مصنوعی راه پیدا کنند، نتیجه مرگ آور خواهد بود.
شرکت های دارویی در همه جهان بر این خرچنگ ها اعتماد می کنند. وقتی در این مورد فکر میکنی، از اعتمادی که ما بر این موجودات ابتدایی داریم شگفت زده میشوی! این را بارابارا بلومبر مدیر حفاطت از محیط زیست در نیوجرسی می گوید.
هر سال شرکت های دارویی حدود نیم میلیون خرچنگ نعل اسبی را می گیرند؛ خون آنها را بیرون می شکند و دوباره آها را به اقیانوس برمی گردانند. این فرایند با کشیدن خون خرچنگ ها صورت می گیرد و باعث کاهش تعداد این گونه دراقیانوس اطلس در آمریکا شده است. در سال 1990 زیست شناسان تخمین زدند 1.24 میلیون خرچنگ در ساحل دلاوار بی- که ساحل خوبی برای تخم ریزی آنها بود- زندگی می کردند. در سال 2002 این تعداد به 333500 خرچنگ کاهش یافت در سال های اخیر در سال 2019 تعداد خرچنگ های این ساحل 335211 گزارش شد. گرفتن خرچنگ ها و بیرون کشیدن خون آنها وقت گیر است و لیزات به دست آمده در هر گالن، 48000 دلار فروخته میشود.
در سال 2016 لیزات مصنوعی با فاکتور سی ریکامبینانت به جای لیزات خرچنگ، به وسیاله اروپا و آمریکا تایید شد. ولی در سال 2020 شرکت دارویی آمریکا که استانداردهای دارویی را مشخص میکند این ماده مصنوعی را به جای داروی حاصل از خرچنگ، تایید نکرد، زیرا مدعی بود امنیت آن هنوز تایید نشده است.
در ماه جولای کار انسانی روی واکسن COVID19 در لونزای سوییس آغاز شد و لازم است از لیزات برای واکنش خود استفاده کنند تا بتوانند واکسن را به آمریکا بفروشند. این فشار بر خرچنگ های نعل اسبی برای تولید واکسن COVID19 ممکن است آنها به سوی انقراض ببرد و اکوسیستمی را- که وابسته به آنهاست- تخریب کند. میزان مصرف لیزات بسیار زیاد خواهد بود و برای ساختن 5 میلیون دوز واکسن کووید 19 باید همه لیزاتی که طی یک روز در سه کارخانه آمریکا تولید میشود مصرف گردد.
خونهای آبی
تقریبا بدون تغییر طی چند صدمیلیون سال، خرچنگ های نعل اسبی برخی مشخصات غیرمتعارف را دارند. با وجود این نام، این موجودات بیشتر شبیه عنکبوت هستند. 9 چشم دارند: یک جفت و هفت تا تکی.
در سال 1956 پژوهشگر پزشکی فرد بنگ مشخصه دیگری را کشف کرد: وقتی خون این خرچنگها با اندوتوکسین واکنش نشان دهد سلول های امبیوسیت، لخته میشود و بافت جامد تشکیل میدهد. ینگ نتیجه گیری کرد این سلول های آمبیوسیت، بخشی از سیستم ایمنی خرچنگ هستند و می توانند اجزای باکتری را در داروهای تولیدی شناسایی کنند.
سپس از آمبوسیت لیزات برای تهیه داروها و واکنش ها استفاده شد و در سال 1977 FDA آن را برای این منظور تایید کرد. . این خون آبی به دلیل مس فلزی در پروتئین حمل کننده اکسیژن آنها به نام هموساینین ایجاد شده است.(خرچنگ های نعل اسبی از فسیل های زنده به حساب می آید که طی صدها میلیون سال، دست نخورده باقی مانده است.
فسیل های زنده، نه تنها ارزش بسیاری در پژوهش روی ژنها و بررسی فرایندهای موثر در توقف یا پیشبرد تکامل دارد، نقش مهمی را هم میتواند در شناسایی سیستم های ایمنی نخستین، داشته باشد که تحت تاثیر دگرگونی های تکاملی موجودات، قرار نگرفته است؛ سیستم ایمنی خامی که میتواند بدون سازگاری های اخیر در موجودات جدید، ماده خام ایمنی را برای موجود زنده فراهم کند.(هرچند سازگاری های جدید سیستم ایمنی، ما را برای زندگی و زیستن در شرایط فعلی، مساعد کرده است ولی این سازگاری ها فرد را به صورت مطلق در برابر محیط دگرگون شونده، سازگار نمی کند و در حالی که سازگاری جدید با شرایط جدید، ایجاد میکند، سازگاری کاملی را در برابر شرایط دگرگون شونده بعدی ایجاد نخواهد کرد. و این یک عیب بزرگ در تکامل و انتخاب طبیعی است)
دست نخورده بودن این موجودات، نشان از قدرت آنها برای تحت تاثیر قرار نگرفتن به وسیله دگرگونی های جدید است. و این ثبات و پایداری، کلید مهم و ارزشمندی در کشف درمان ها و جلوگیری از انقراض ها و حتی شاید جلوگیری از پیری در انسان و دیگرموجودات زنده باشد.
فسیل ها زنده شاید در نگاه نخست، ما را به سلف و گذشته خود ببرد؛ گذشته ای که بسیار قدیمی و شاید عقب افتاده است، ولی همین سلف و گذشته پایدار، برای آیندگان، رمزی از مقابله با دگرگونی ها و عوامل مهاجم و تغییرات آب و هوایی و دگرگونی های هر لحظه زندگی مادی ما است.
در زندگی ما، بقا معنی ای ندارد و این فرایند بدون بقا را در سیر دگرگونی نسل ها و گونه ها و حتی در مسیر زندگی خود از کودکی تا پیری و مرگ می بینیم ولی در این میان، هنوز بقایایی از زندگی های گذشته باقی است تا از یکسو به ما هشدار دهد، فسیل ماندن و پیشرفت نکردن با وجود همه دگرگونی ها، و عبرت شدن برای آیندگان کاملا در زندگی مادی ممکن است و از سوی دیگر نشان دهد، میتوان در برابر سیل مهاجم و دگرگون شونده کیهان کنونی، مقاومت کرد.
بله این مقاومت ممکن است؛
این مقاومت، هرچند چیز ممکنی است، با این حال بسیاری از مقاومت ها ارزشمند نیست و از موجود زنده، فسیلی بسیار ابتدایی می سازد که عبرتی برای آیندگان باهوشتر و وسیله ای برای سلامت جسم آیندگان پیشرفته تر، خواهد بود.)
در سال 1980 تا اوایل 1990 این روش گرفتن خرچنگ ها سودمند بود. شرکت های دارویی ادعا می کردند فقط یک سوم خرچنگ هایی- که شکار می شوند- می میرد ولی در سال 2000 تصویر، تغییر کرد. تعداد این خرچنگ ها به شدت کاهش یافت و در سال 2010 مشاهده شد فقط یک سوم این خرچنگ ها باقی مانده اند. اکنون تلاش بیشترمی شود تا از ماده مصنوعی فاکتور سی ریکامبینانت استفاده شود.
تخم این خرچنگ ها یک منبع غذایی خیلی خوب برای بسیاری از پرنگان دریایی است و با کم شدن تعداد این خرچنگ ها تعداد این پرندگان هم کم شده است. بسیاری از پرندگان دریایی برای سفرهای طولانی خود- که گاهی به 9000 مایل میرسد- نیازمند انرژی زیادی هستند و تخم این خرچنگ ها کمک بسیاری به فراهم کردن این انرژی می کند.
https://www.nationalgeographic.co.uk/science-and-technology/2020/07/horseshoe-crab-blood-is-key-to-making-a-covid-19-vaccine-but-the
برخی تغییرات از دکتر سید سلمان فاطمی
@salmanfatemi
آدرس مطب : اصفهان ، خیابان آمادگاه ، روبروی داروخانه سپاهان ، مجتمع اطبا ، طبقه اول
تلفن : 32223328 - 031