دکتر سید سلمان فاطمی

تاثیر نگاه و مشاهده ناظر هوشمند و موقعیت او، بر رفتار ذرات کوانتومی و همه کیهان
تبدیل و دگرگونی ابعاد عالم مادی!
شاید عجیب باشد ولی سرعت ثابت نور- همانطور که زمان را می آفریند- مکان را هم از نظر بینایی، سازمان میدهد و بخش بزرگی از دگرگونی ها و رنگارنگی عالم مادی قابل رویت، به دلیل تغییر در رسیدن امواج نوری و یا کم و زیاد شدن شدت آن و جهت حرکت این امواج است.
تعبیر زمان و مکان، خیلی به هم نزدیک است. هر دو مطرح کننده فاصله دو ذره مادی از هم است. گاهی از تعبیر مکان و گاهی از تعبیر زمان استفاده می‌شود.
حقیقت آن است که فاصله این دو ذره، حتما فاصله زمانی و مکانی هم می‌تواند نباشد بلکه هر نوع تفاوت میان دو ذره- حتی اگر از نظر مکانی، متصل با هم باشند و هیچ جدایی مکانی بین آنها وجود نداشته باشد یا به تعبیری، یکی از آنها تجلی دیگری و پرتویی از دیگری باشد، و یا یکی علت دیگری باشد به طوری که بدون وجود علت، اصلا معلول قابل تصور نباشد- باز تمایز و تفاوت بین آنها و اینکه یک چیز نیستند، می‌تواند به عنوان ابزار شناخت و تفکیک آنها به کار برود و درک صفات متفاوت آنها، شناخت آنها را از هم ممکن کند.
در عالم مادی ما تمایزهای مختلف، در شکل های واضحی نمود دارد که از میان آنها، مکان و زمان، بسیار برجسته و آشکار است و هر دوی آنها نشان دهنده فاصله دو ذره از هم است. ولی این فاصله ها و تمایزها- همانطور که در بالا بیان شد- محدود به زمان و مکان نیست.
مکان و زمان در حقیقت فاصله دو ذره از هم است. فاصله مکانی و یا فاصله زمانی!
و بر این اساس اگر دو چیز در حال حرکت باشند، ثبت امواج یکی از آنها توسط دیگری، با توجه به سرعت و جهت حرکت آنها، سبب میشود مشخصات موج دریافتی تغییر کند و به این ترتیب، زمان و مکان چیز دوم، دگرگون شود.
و در حقیقت این دگرگونی، فقط در نگاه ناظری است که بر چیز اول نشسته است و از دید ناظر دیگری- که دور از آنهاست- وضعیت متفاوت میشود.
به این ترتیب زمان و مکان و به طور کلی همه تمایزها و تفاوت ها، نسبی است یعنی وضعیت ناظر هوشمند است که وضعیت چیز دوم را مشخص میکند. و همانطور که امواج صوتی یا نوری دریافتی از جسم دوم، وابسته به جهت حرکت و سرعت آن است وضعیت مکانی و حتی زمانی آن هم وابسته به نگاه ناظر و وضعیت اوست!!
تمایز دو چیز، در عالم مادی ما با مکان و زمان آنها مشخص میشود ولی حقیقت تمایزها و تفاوت ها محدود به این دو مورد نیست. و خیلی عجیب نیست که در جایی فراتر از عالم ماده، مفاهیم زمان و مکان در هم بشکند و حتی در جایی از عالم ماده، زمان جای مکان را بگیرد و نمونه واضح آن، فاصله های نجومی میان کهکشان هاست که به دلیل مشکل بودن محاسبه فاصله های مکانی، از فاصله های زمانی و سال نوری استفاده میشود.
نظر یکی از دانشمندان فیزیک را در اینجا می‌خوانیم:
این عجیب ترین چیزی است که در همه علم دیده ام.
درون سیاهچاله، مکان یا خطوط سیاه، به زمان یا خطوط بنفش تبدیل میشود!
بالاتر از این، وقتی به مرکز سیاه چاله سقوط کنی هرگز به مکانی سقوط نخواهی کرد بلکه در زمان، به آینده حتمی خود خواهی رفت یا به سقوطی بی نهایت خواهی رفت؛ بدون آنکه به کف برسی!
https://twitter.com/youssefalbanay/status/1206549130467848193?s=21
https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=861625824240316&id=100011787184381