از تکینگی تا مغز، از مغز تا سیاهچاله ی فضایی- قسمت سی و دوم
کاوشگر مریخ به ناماستقامت، با موفقت دی اکسید کربن موجود در مریخ را به اکسیژن تبدیل کرد!
سفر طولانی انسان و حیرتی که گاهی با دیدن نشانه های جزیره ای در امواج، به امید تبدیل میشود ولی این جزیره، فقط جایی برای استراحت و آماده شدن برای ادامه سفر است. رسیدن به این تنفس گاه های میانی، هرچند باعث شادی و سرور میشود ولی پایان این سفر طولانی نیست.
از سفرهای مارکوپولو تا دور دنیا در هشتاد روز با کشتی های بادی تا امروز که با هواپیماهای پرسرعت کل دنیا را میتوان در زمانی بسیار کمتر طی کرد، تا سفر به ماه و مشاهده ی نخستین سیاه چاله ی فضایی و امروز رسیدن به سیاره ای دورتر از ماه یعنی مریخ و تلاش برای کاوش آن و حتی فراهم کردن شرایط زندگی در آن، و بعدها با پیشرفت تکنولوژی، سفر به سیارات دورتر منظومه ی شمسی و حتی فراتر از منظومه شمسی، همه ی اینها در حقیقت ابتدای کاوش در کیهان بی انتهایی است که انتهای آن، فردا از ما دورتر است!
ولی این سفر با تکنولوژی های نوینی- که دائما در حال ارتقا است- انجام می شود.
همانگونه که آرزوی انسان برای فرارفتن از زمین بیشتر شده است، امکانات بیشتری هم در اختیار دارد. از نشستن بر الاغ و قاطر تا کشتی های بادبانی تا هواپیماهای پرسرعت کنونی تا فضاپیماهای بسیار پرسرعت، تا کشف سرعت نور به عنوان نهایت سرعت ممکن تا امکان فرارفتن از سرعت نور با توجه به لحظات اولیه ی پس ازانفجار بزرگ، و حتی رسیدن به سرعت بی نهایت در قالب فرضیه ی درهم تنیدگی کوانتومیو ... همه اینها رویاهای قدیمی انسان را رویایی تر و شگفت انگیزتر کرده است.
کاوشگر ناسا به ناماستقامت با موفقت دی اکسید کربن موجود در مریخ را به اکسیژن تبدیل کرد.
در اولین آزمایش این وسیله، 5 گرم اکسیژن تولید شد. این معادل ده دقیقه اکسیژن قابل تنفس برای یک فضانورد است.
آزمایش نرخ بهره وری اکسیژن در جا در مریخ(MOXIE)برای تولید بیش از ده گرم اکسیژن در ساعت طراحی شده است. این وسیله کوچک آزمایشگاهی به کاوشگر استقامت، متصل می شود و می تواند اکسیژن را بر روی مریخ ذخیره کند و به موشک های قدرتی ای کمک کند که می توانند فضانوردان را بالای سطح سیاره ببرند.
این وسایل همچنین ممکن است یک روز، هوای قابل تنفس برای فضانوردان را تولید کنند. آزمون اخیر نشان میدهد وقتی ما به سمت هدف یعنی مشاهده ی انسان بر مریخ حرکت می کنیم چه چیزی رخ میدهد. آزمایش بالا MOXIE کاری را می کند که قبلا روی هیچ سیاره ی دیگری انجام نشده است. این آزمایش 60 روز بعد از فرود بر سیاره ی قرمز انجام میشود.
96% اتمسفر مریخ از دی اکسید کربن درست شده است. MOXIE با جدا سازی اتم های اکسیژن از مولکول های دی اکسیدکربن، کار میکند. فرایند تبدیل، نیازمند مقدار زیادی حرارت است تا درجه حرارت به حدود 800 درجه سانتیگراد (1407 فارنهایت) برسد. اکسیژن فقط برای تنفس، مهم نیست. پیشران موشک هم به اکسیژن نیز دارد و جستجوگرهای آینده وابسته به ساختن اکسیژن است تا پیشران روی مریخ را به زمین برگرداند.
برای سوزاندن سوخت، آن موشک باید اکسیژن بیشتری داشته باشد تا حدی که بتواند چهار فضانورد را در ماموریت بعدی از سطح مریخ جدا کند. این پیشران به حدود 15 هزار پوند سوخت موشکی و 55 هزار پوند اکسیژن نیاز دارد؛ برعکس فضانوردانی که بر روی مریخ زندگی و کار میکنند مقدار بسیار کمتری اکسیژن برای تنفس نیاز دارند. فضانوردانی که یک سال روی مریخ می مانند ممکن است به 2200 پوند اکسیژن نیاز داشته باشند. یک راه برای رسیدن به این هدف، منتقل کردن تبدیل کننده های اکسیژن بیشتر است. این نسل قدرتمندتر MOXIE به سادگی میتواند آن مقدار را تولید کند. https://www.youtube.com/watch?v=oyv9gYOJYQc
آدرس مطب : اصفهان ، خیابان آمادگاه ، روبروی داروخانه سپاهان ، مجتمع اطبا ، طبقه اول
تلفن : 32223328 - 031