دکتر سید سلمان فاطمی

منبع هوشیاری کجاست؟ قسمت نوزدهم
آیا هوشیاری انسان، واقعیت را می آفریند؟
آیا جهان فیزیکی، مستقل از ما است یا- آنطور که به وسیله ی دانشمند متخصص سلول های بنیادیروبرت لانزا مطرح شد- جهان به وسیله ی ذهن های ما خلق می‌شود؟
مطالعه ای جدید نشان می‌دهد شبکه ای از مشاهده کنندگان و ناظران، مسئول واقعیت فیزیکی هستند. دانشمندان تصور می‌کنند مشاهده گران ساختارهای زمان و فضا را درست می‌کنند.( سطوح ادراکی و هوشیاری متفاوت، واقعیت های متفاوتی را در سطوح هوشیاری متفاوت ایجاد میکند. در حقیقت، بر اساس آزمون ذهنی گربه ی شرودینگر، هر موجود چه غیر هوشمند و یا هوشمند- برای آنکه عینیت پیدا کند و مشخص گردد- لازم است به وسیله ی ناظر هوشمند دیگری از بیرون مجموعه ی خودش مشاهده شود. سطوح مختلف هوشیاری- که محدود به درون مجموعه ی ناظر هوشمند مشخص و مورد نظر ما نمی باشد- لازمه ی شکل گرفتن ناظران هوشمند است. بازخورد هوشمندی، لازمه ی پیدایش کیهان است؛ چه واقعیتی از قبل موجود باشد که فقط توسط ناظر هوشمند به صحنه ی وجود، بیاید و یا واقعیتی از قبل نباشد و این واقعیت به وسیله ی ناظر هوشمند، آفریده شود.توصیه میشود به مقاله ی منبع هوشیاری در کجاست؟ قسمت هشتمدر همین کانال مراجعه شود)

این مقاله، همچنین کمک می کند نگاهی بر معادله ی خدا داشته باشیم که می‌کوشد مکانیک کوانتوم را با نسبیت عام، یکی کند.

آیا ساختار همه چیز، از جمله زمان و فضا با احساس کسانی ساخته می شود که آن را مشاهده می‌کنند؟ نویسندگان مقاله که در مجله ی فیزیک کیهان شناسی و ستاره شناسی ذرات منتشر شده‌است روبرت لانزا متخصص پزشکی بازآوری و سلول های بنیادی دارای تئوری معروف بیوسنتریسم است که اعتقاد دارد هوشیاری، قدرت تحریکی برای آزمودن جهان است.

او اعتقاد دارد جهان فیزیکی که ما درک می‌کنیم چیزی جدای از ما نیست بلکه بیشتر، به وسیله ی ذهن های ما ساخته می شود. بر اساس دیدگاه بیوسنتریسم او، فضا زمان محصول جانبی چرخش اطلاعات در مغز ما است که با ذهن ما در هم بافته می شود و به تجربه ای همگام تبدیل می‌شود.

مقاله ی جدید او در همراهی با دمیتری پودولسکی و آندری باویسنکی دو تئوریسین جاذبه ی کوانتومی و کیهان شناسی کوانتومی، نشان میدهد چگونه ناظران، بر ساختار واقعیت، تاثیر می‌گذارند.

بر اساس دیدگاه لانزا و همکاران او، ناظران می‌توانند به طور برجسته بر رفتار مقیاس های قابل مشاهده، تاثیر بگذارند و ای در هر دو مقیاس فضا زمانی میکروسکوپی و ماکروسکوپی است.

در حقیقت تغییر عمیق دیدگاه روزانه و مرسوم ما از جهان لازم است.

جهان، چیزی نیست که در بیرون از ما شکل بگیرد و خیلی ساده یعنی، برای خودش وجود ندارد. ناظران در نهایت، ساختار خود واقعیت فیزیکی را تعریف می‌کنند.

چگونه مشاهده گران، واقعیت را می آفرینند؟
لانزا بیان می‌کند شبکه ای از ناظران لازم است و این ناظران، برای ساختار واقعیت، اساسی و ذاتی هستند.

همانطور که او توضیح میدهد ناظران، تو، من و هر کس دیگری در کیهان جاذبه ی کوانتومی، زندگی می‌کنیم و این، با مدل شناختی همه جانبه از واقعیت، با جابجا کردن اطلاعات در مورد خصوصیات فضا-زمان ایجاد می‌شود.

لانزا می‌گوید: به همین دلیل وقتی تو چیزی را اندازه می‌گیری، موج احتمال برای اندازه گیری همان مقدار فیزیکی اخیرا اندازه گیری شده، موضعی و تنگ می‌شود.

چگونه واقعیت به طور پایدار برای همه ی ما تبدیل به واقعیت میشود؟
وقتی مقداری را پی در پی اندازه گیری میکنی در حالی که نتیجه ی اول را می‌دانی، خواهی دید نتیجه نهایی، مشابه خواهد بود.

به همین ترتیب اگر تو از کسی در مورد نتایج اندازه گیری های او از مقدار فیزیک بپرسی اندازه گیری های تو و دیگر ناظران، بر یکدیگر تاثیر می‌گذارد و واقعیت را با توجه به ثابت ها، دچار ایستایی و انجماد میکند.

لانزا اضافه میکند: توافق تصمیم های مختلف که ساختار واقعیت را در نظر می‌گیرد شکل اصلی آن را تعریف میکند و کف کوانتومی زمینه ای را شکل میدهد

در تعبیر کوانتومی، ناظر از طریق عدم انسجام یا ناهمدوسی- که قالبی را برای تنگ کردن موج های احتمال فراهم می‌کند- بر واقعیت تاثیر می گذارد.

او اضافه می کند: این خیلی نزدیک به مدل شناختی است که ناظر در ذهن خود در طول زندگی خود می‌سازد. لانزا می‌گوید: ناظر، علت اصلی قدرت حیاتی است که نه تنها اکنون را فشرده و تنگ میکند بلکه آبشار رخدادهای فضا-زمان را که ما گذشته می‌گوییم محدود می‌سازد.

استیفن هاوکینگ راست میگفت: گذشته مانند آینده، نامشخص و نامحدود است و فقط به عنوان طیفی از احتمالات، وجود دارد.