حس و ادراک- قسمت بیست و یکم
درد!
درد، احساس تنگنا در حصاری است که فرد را محصور می کند. هر وقت انسان، این حصار را حس کند احساس درد میکند.
از اندام های حسی شروع می کنیم: اگر فشاری بیش از حد معمول بر اندام های حسی وارد شود، فرد احساس درد میکند یعنی در حقیقت، مرزی تنگ- که بر وجود فرد فشار می آورد- ایجاد درد میکند؛ چه این مرز، مکانی یا زمانی یا شتابی باشد؛ وقتی سرعت تغییر و تمایز و تغییرات ایجادشده در عصب، بیشتر از آن چیزی باشد که انسان به آن عادت کرده است، درد حس میشود.
مکان ها و زمان ها در حال گذر هستند و این تحول همراه با سرعت توسعه ی مداوم و شتاب دار کیهان، در حال سریعتر شدن هم هست و اگر ما این تحول و توسعه را احساس نمی کنیم. به دلیل عادت به شرایط موجود است. در کیهان کنونی فرایندی تطابقی و تکاملی وجود دارد که ما را به زندگی در دنیای شتابان، عادت میدهد واین عادت، خودش فرایندی برای درک نکردن و تحمل باقی ماندن در دنیای گذران کنونی است.
عادت به شرایط موجود، اعصاب حسی را- که فقط با تحولات، تحریک میشود- آرام و ساکت میکند و در این شرایط، حتی اسیر شدن در قفس دائمی، ایجاد درد نمیکند. اگر مدتی را در قفسی تنگ بگذرانیم، آرام آرام به آن قفس عادت می کنیم و چیزی بیرون از آن را تصور نمی کنیم. شاید ابتدای قفس دردناک باشد ولی به مرور که به آن عادت کنیم درد کمتر و کمتر میشود.
ولی آیا آرام شدن درک این درد، مفید خواهد بود؟
آیا کم شدن تلاش برای گریز از شرایط قفسی که ما را احاطه میکند و آرام شدن و کوشش نکردن برای گریز از آن، با طبیعت همیشه در حال تحول کیهان، سازگار است؟ درک درد از فشاری که بر فرد و یا جامعه وارد میشود لازمه گریز از فشار است. بدون درد، تلاشی برای این گریز وجود ندارد و این سکوت، راه را بر فرار از قفس می بندد.
از زندگی متعفن در فاضلاب، در صورتی میتوان نجات یافت که بوی متعفن آن احساس شود
از زندگی در دوزخی که هر آن شعله ور میشود در صورتی میتوان گریخت که بتوان تحولات دائمی و شعله ور آن را حس کرد.
و اگر بوی متعفن فاضلاب یا جرقه هایی- که در هر لحظه ی زندگی ما زده میشود- حس و درک نشود، راه گریزی نیست. درد، چه درک درد در دست و پا یا درک بوی متعفن یا جرقه های ترسناک شعله ور در اطراف ما یا درد ایستایی روحی- که باید مانند باد بوزد- همه ی اینها ابتدای گریز از خطر و فاضلاب و قفس تنگ است.
با این حال عادت و خستگی پذیری مشخصه ی ادراکات و احساسات ماست. اعصاب در ک کننده، با تحریک مدام، آرام و کند میشوند و از تحریک پذیری آنها کاسته می شود و این خودش، فرایندی تکاملی است که به دلیل تاثیر مداوم محرک بر عصب حسی وارد میشود. تحریک مداوم با تغییراتی- که در ساختار عصب ایجاد میکند- به مرور زمان، تحریک پذیری آن را کمتر میکند(از این فرایند خستگی پذیری گاهی در جهت فریب سیستم عصبی و در جهت عدم درک شرایط ناگوار محیط استفاده میشود مثلا در افرادی که دچار دردهای زیاد هستند از تحریک دردناک استفاده می شود تا آستانه درک درد در آنها کاهش یابد یا در اختلال سیستم تعادلی محیطی در گوش داخلی، میتوان از تحریک مداوم سیستم عصبی تعادلی محیطی در جهت کاهش حس سرگیجه و عدم تعادل استفاده کرد.)
هرچند گاهی این فرایندهای عادتی باعث خستگی پذیری عصب و عدم مشاهده و درک زشتی ها و بوی بد محیط اطراف ما میشود و البته این کاهش زنندگی محیط اطراف برای یک زندگی متوسط در دنیا لازم است، ولی خنثی کردن مداوم دردها، ابتدای سکون و عدم تلاش برای گریز است و این قطعا مطلوب موجودی مانند انسان برای حرکت مداوم به سوی بی نهایت نیست. یاد دادن روش درک کمبودها به انسان و تلاش برای زدودن تاریکی وجود او و وابسته کردن او با آن موجود بی نهایتی که از همه چیز، بی نیاز است و همه به او نیازمندند، هنر استادان بزرگ تاریخ است. و برعکس، زیبا جلوه دادن همه چیز و تلاش برای خاموش کردن هر صدایی که بوی بد محیط را فریاد میزند هنر بی هنران تاریخ است.
(بدون درد، راهی برای رسیدن به هوشیاری نیست.)کارل یانگ ( کارل گوستاو یونگ (آلمانی: Carl Gustav Jung; زاده ۱۸۷۵ درگذشته ۱۹۶۱) فیلسوف و روانپزشک اهل سوئیس بود که با فعالیتش در روانشناسی و ارائهٔ نظریاتی تحت عنوان روانشناسی تحلیلی شناخته میشود. به تعبیر «فریدا فوردهام» پژوهشگر آثار یونگ: «هرچه فروید ناگفته گذاشته، یونگ تکمیل کردهاست.»)
(درد، خودش درد را از میان می برد. رنج بردن، خودش انسان را از رنج بردن رها می کند)جیدو کریشنامورتی
زیرا اگر تو بر تاریخ زمین نگاه کنی، دردی که از اسارت برمیخیزد فرد دردمند را از اسارت نجات میدهد و این الگوی برخی مردان بزرگ تاریخ است.
هرگز قانون گذاران(نیروی خارجی) مردم را از اراده ی آزادشان از بندگی و بردگی (نیروی داخلی) نجات نمیدهند. ...
دکتر سید سلمان فاطمی . نورولوژیست, [12/24/2021 4:31 AM]
جیدو کریشنامورتیجیدو کریشنامورتی (تلوگو :జిడ్డు కృష్ణ మూర్తి) یا جی کریشنامورتی (تلوگو: జే కృష్ణ మూర్తి)؛ (۱۲ مه ۱۸۹۵ ۱۷ فوریه ۱۹۸۶)، نویسنده، متفکر و سخنران هندی تبار که در خودشناسی و مسائل فلسفی و روانشناختی آثار بسیاری به جای گذاشتهاست. موضوعات مورد بحث او عبارت اند از: وابستگی و ترسهای روانی، آزادی و استقلال فردی، شرطیشدگی ذهن، طبیعت ذهن، مراقبه، روابط انسانی، یادگیری و آموزش. او بهطور مداوم بر نیاز انسان به یک انقلاب درونی تأکید داشت؛ انقلابی که نمیتواند توسط یک عامل یا مرجع بیرونی، مذهبی، سیاسی، یا اجتماعی رخ دهد.
کریشنامورتی در خانوادهای «تلوگو برهمن» و در دورانی که هندوستان مستعمره بریتانیا شمرده میشد به دنیا آمد. در اوایل نوجوانی این اقبال را داشت تا با یکی از اعضای عالیرتبه انجمن تئوسوفی، رازورز مشهور چارلز وبستر لیدبیتر، که بهطور موقتی در اداره مرکزی این انجمن عرفانی در آدیار، چنای در جنوب مَدرس (چنای) مشغول بود برخورد کند. او سپس به همراه برادرش و تحت سرپرستی «آنی بسانت» و «لیدبیتر»، رهبران انجمن در آن زمان، به انگلستان آمد. آنان بر این باور بودند که این کودک همان معلمی خواهد بود که جهان در انتظار اوست. بعدها در جوانی، کریشنامورتی این ایده را نفی کرد و سازمان جهانی فرمان ستارگان را که حامی این اندیشه بود و رهبری اش را در دست داشت منحل اعلام کرد.
او اعلام کرد که پیرو هیچ ملیت، طبقه، مذهب یا فلسفهای نیست و بدین ترتیب بهطور مستقل و آزاد به زندگی و فعالیت ادامه داد و بقیه عمر خود را در سفر به جهان، صحبت کردن با افراد و گروههای بزرگ و کوچک سپری کرد.
There is no coming to consciousness without pain. -- Carl Jung
_______________________________________
Pain itself destroys pain. Suffering itself frees man from suffering. -- Jiddu krishnamurti
Because if you look at the history of the earth, the pain arising out of slavery has freed itself from slavery by taking the form of some great people.
Never did the rulers( external force ) free the people of their own free will from slavery ( internal force).
__________________________
Psychologically, inwardly, what are we? We are memory, Nothing else -- Jiddu krishnamurti
به نقل از صفحه ی فیسبوک نسیم هرمیان بنیانگذار بنیاد بین المللی طنین
برخی توضیحات دکتر سلمان فاطمی نورولوژیست
https://www.facebook.com/photo/?fbid=136160875478569&set=gm.10159676848544280
آدرس مطب : اصفهان ، خیابان آمادگاه ، روبروی داروخانه سپاهان ، مجتمع اطبا ، طبقه اول
تلفن : 32223328 - 031