تداخل مرزها و صفات با بینهایت فاقد مرز و صفت
به روشی بسیار ساده، من از نظر هندسی به تو نشان میدهم، سیستم های محدود و بینهایت، حقیقتا مکمل هم هستند.
اگر ما محیط دایره را به عنوان فضایی محدود در نظر بگیریم، آن دایره میتواند یک کره، باشد و اگر ما آن کره را تقسیم کنیم؛ به طوری که یک مثلث، در وسط آن باشد، این مورد یک مثلث با اضلاع مساوی است؛ جهان کروی مثلا کره ی زمین، قطبی است زیرا هر چیز در جهان به نظر میرسد می چرخد و به علت این چرخش، حالت قطبی بودن یا پولاریزه ایجاد میشود.
بنابراین ما دو مثلث برعکس هم خواهیم داشت. وقتی ما چنین کنیم در سطح فراکتال بعدی پایین تر، در تکرار به سمت پایین، یک شرایط مرزی متفاوت ساخته ایم.
اکنون توجه کن همه ی این مرزهای جدید، مرکز یکسانی دارند و بر دور یک مرکز خیلی ویژه، است و هر کدام از این مرزها یک ساختار بسیار ویژه را در فضا-زمان تشکیل داده اند.
بنابراین هر مرز و کره، میتواند به عنوان یک نظم بسیار خاص از اطلاعات، در نظر گرفته شود.
اکنون من می توانم به تقسیم فضا، ادامه دهم. تا شرایط مرزی جدیدی را تولید کنم. اکنون به سمت پایین من یک نسخه ی جدید، خواهم داشت و نظم جدیدی از اطلاعات را خواهم داشت و میتوانم به این فرایند ادامه دهم و دوباره مرزهای جدیدی را ایجاد کنم و در اینجا، تو می توانی تصور کنی اگر این را به کامپیوتر خود بدهم کامپیوتر میتواند زوم کند و آن را بیرون بکشد و به تقسیم بندی فضا، زوم کردن و بیرون کشیدن موارد جدید، ادامه دهد و فضا را همچنان تقسیم کند و این، تا بینهایت میتواند ادامه پیدا کند. با این حال، من هرگز و هرگز و هرگز و هرگز نمیتوانم پیش بروم(به دلیل محدودیت قدرت چشم و مغز انسان در تمرکز و فوکوس کردن.
با این حال سیستم های هوش مصنوعی با محاسبات ریاضی میتواند تا ریزترین اجزای ساختاری دایره، پیش برود. کافی است در محاسبه ی محیط یا مساحت دایره، یک صفر در سمت چپ عدد اعشاری اضافه کنیم و این فرایند هرچقدر هم ادامه پیدا کند به پایان نمیرسد یعنی در مورد ساده ترین اجزای کیهان یعنی یک کره، نمیتوان کوچکترین جزء ساختاری را محاسبه کرد.
شاید در نگاه درشت مشاهده گر، یک دایره ی کوچک از هزار یا دو هزار نقطه تشکیل شده باشد ولی هر چقدر این نقطه ها کوچک باشد از دید ناظر دیگری که میتواند ریزتر از شاهد اول، نگاه کند، نقطه ی کوچکتری وجود دارد. اجزای کوچک و مرزدار کیهان، خودش از نزدیک به بی نهایت جزء دیگر، تشکیل شده است و این نهایت و بی نهایت، در همه ی اجزا باقی است.)
این مرز اول است که من برای خودم درست کرده ام. بنابراین در اینجا تو تعداد بینهایتی از تقسیمات یا تعداد بی نهایتی از اطلاعات را درون مرزهایی مشخص و رمزدار از فضا قرار داده ای. (اگر برای هر نقطه، وجودی تصور کنیم این وجود، دارای مشخصات و صفات و مرزهایی است که آن را از دیگر نقاط، متمایز می کند. این صفات و مرزها و خصوصیات، در حقیقت، تابع قدرت مشاهده و عمق دید ناظری است که بر نقطه مینگرد. به عبارتی میتوانیم بگوییم، این مرزها و صفات، اطلاعاتی است که در ذهن ناظر هوشمند دارای قدرت درک محیط اطراف، شکل میگیرد. با این تعریف، مرزها، خصوصیات و صفات، اطلاعات و داده های ذهن این ناظر و نه مرزها، خصوصیات و صفات حقیقی است.)
بنابراین به عبارت ساده، من به تو نشان داده ام موارد بینهایت و ساختار های محدود دارای مرز، مکمل یکدیگر هستند. یعنی درون مرزها و حدودی که بی نهایت به نظر میرسد، حدودی مشخص و متناهی قرار دارد و میتواند مقادیر بی نهایتی از اطلاعات را جاگذاری کند.
اگر این موضوع، درست باشد، این تصور ساده می تواند همه ی درک و تصور ما را از فیزیک دگرگون کند و این، شامل تصور ما از ارتباطمان با جهان اطراف است.
https://youtu.be/UhI7t3Rlft8
آدرس مطب : اصفهان ، خیابان آمادگاه ، روبروی داروخانه سپاهان ، مجتمع اطبا ، طبقه اول
تلفن : 32223328 - 031