دکتر سید سلمان فاطمی

جهان آنقدر شگفت انگیز است که من نمیتوانم تصور کنم، اتفاقی و تصادفی رخ داده باشد.آرتور شاولو( فیزیک‌دان امریکایی. به‌سبب بنیان‌گذاری طیف‌نمایی لیزری به جایزۀ نوبل فیزیک ۱۹۸۱ دست‌ یافت. او و چارلز تاونز را مخترعان لیزر می‌دانند. شاولو، لیزر را برای بررسی طیف‌های اتمی و ترازهای انرژی اتم‌ها به‌کار برد.)
The world is so wonderful that I can not imagine that it happened by pure chance Arthur Schawlow, 1981 Nobel Prize winner of physics

مارپیچ و دنباله ی فیبوناچی، در تصویر دیده میشود. دنباله‌ی اعداد فیبوناچی یکی از معروف‌ترین دنباله‌های ریاضی است که احتمالا نام‌ آن را بارها در فیلم و سریال، کتاب و موسیقی و حتی دنیای اقتصاد، شنیده باشید. هر عدد در این دنباله از مجموع دو عدد قبلی آن به دست می‌آید؛ یعنی:
۰, ۱, ۱, ۲, ۳, ۵, ۸, ۱۳, ۲۱, ۳۴٬ …
نسبت طلایی حدوداً برابر با ۱٫۶۱۸ است و با حرف یونانی فی (Φ) نشان داده می‌شود؛ اما رابطه‌ی نسبت طلایی با دنباله‌ی فیبوناچی چیست؟

نسبت اعداد متوالی فیبوناچی(۲/۱، ۳/۲، ۵/۳ و ...)به مقدار نسبت طلایی نزدیک است. در واقع، هرچه اعداد فیبوناچی بزرگ‌تر باشند، یا به عبارت دیگر هرچه در این دنباله به سمت بی‌نهایت حرکت کنیم، نسبت آن‌ها به ۱٫۶۱۸ یا همان عدد فی نزدیک‌تر می‌شود.
الگوی دیگری که از دنباله‌ی فیبوناچی مشتق شده است و نمونه‌های بسیاری از آن در اطراف ما یافت می‌شود، مارپیچ طلایی (golden spiral) نام دارد که دور آن مستطیل طلایی شکل می‌گیرد. مارپیچ فیبوناچی یا طلایی؛ مجموعه‌ای از یک از چهارم دایره‌های به هم متصل است که در داخل آرایشی از مربع‌هایی که ابعادشان از اعداد فیبوناچی پیروی می‌کنند، قرار گرفته‌اند. مثلاً تخمه‌های گل آفتابگردان، غلاف‌های بذر میوه‌ی درخت کاج، گل‌کلم و آناناس و حتی شکل برخی تارهای عنکبوت به‌صورت مارپیچ فیبوناچی کنار هم قرار گرفته‌اند.

در مطالعه ای در دانشگاه جان هاپکینز، ثابت شده است در سیر تکامل چند میلیون ساله ی جمجمه، هر چه به سمت موجودات باهوشتر پیش می رویم، نسبت های جمجمه به این نسبت طلایی نزدیک میشویم. نسبت های جمجمه ی انسان در میان دیگر موجودات، نزدیک ترین فاصله را با این نسبت دارد. به مقاله ی نسبت طلایی، نسبتی- که عدد دقیق آن هرچقدر هم به محاسبه ی نهایی نزدیک شود- مشخص و معین نیست و تا بینهایت ادامه دارد.درهمین کانال مراجعه شود.
جهان محدود و پر مرز و محصول پیچیده ی این تکامل پایدار یعنی جمجمه و مغز، در درون خود نشانه هایی زیادی به سوی بینهایت دارد. مرزها، برداشت ما از اجزای کیهان است- که حرکت و نیاز دائمی همه ی اجزای کیهان از جمله ناظر هوشمند را به سوی اصل و منبع خویش نشان میدهد.
تمرکز بر برداشت ها و درک خود- که محصول نیاز ما است- بدون توجه به منبع بی نهایت و اصیلی- که تحولات و دگرگونی ها و مرزها به سوی آن است- دور شدن از حقایق موجود است.

. https://www.facebook.com/ResonanceScienceFoundation.FR/photos/a.449679685162014/2659214417541852/
برخی توضیحات دکتر سلمان فاطمی نورولوژیست