تغییر مصنوعی سیستم ایمنی برای درمان ام اس
در سالهای اخیر نقش سلولهای لنفوسیت بی B cell lymphocyte در بیماری ام اس مطرح شده است. داروهایی که روی این سلولها تاثیر میگذارد مانند ریتوکسیماب- که یک chimeric monoclonal antibody علیه CD20 لنفوسیت است- برای درمان بیماری مطرح شده است.
این درمان برای ام اس با حملات تکرار شونده(RRMS) و نیز ام اس پیشرونده PPMS استفاده می شود. علاوه بر ام اس این دارو در درمان روماتیسم مفصلی، بسیاری از واسکولیت ها شامل واسکولیت های وابسته به ANCA، لنفوم نان هوجکین و CLL موثر است.
تزریق دارو
2 × 1000mg 2weeks apart است
یعنی دوز اول و دوم دو هفته از هم فاصله دارد. سپس هر شش ماه یک بار تزریق صورت میگیرد.
ریتوکسیماب به سادگی وارد فضای مغزی نخاعی نمیشود. در بررسی ها مقدار داروی داخل مایع مغزی نخاعی ۴۰۰ تا ۱۰۰۰ برابر کمتر از مقدار آن در سرم است. تزریق داخل فضای تکال، سطح بالاتری از دارو را در مایع مغزی نخاعی فراهم میکند و ممکن است پژوهش های بعدی نشان دهد در درمان این بیماران سودمندتر از تزریق وریدی است هرچند امروز از درمان داخل تکال، برای ام اس استفاده نمیشود.
فرایند خود ایمن در ام اس معمولا به وسیله ی سلولهای (Th1) و Th17 ایجاد می شود ولی در سالهای اخیر نقش آنتی بادی های ترشح شده از B cellها مطرح شده است.
اولیگوکلونال باند OCBs- که آنتی بادی ترشح شده از لنفوسیت های بی هستند- در مایع مغزی نخاعی نود درصد مبتلایان به ام اس مشاهده میشود. همچنین فاکتور فعالیت لنفوسیت بی (BAFF) در بیماران دچار ام اس بالاتر است.
منوکلونال آنتی بادی علیه CD20 شامل ریتوکسیماب، اوکرلیزوماب
Ofatumumab (OFA) and Ublituximab (UTX)
هستند.
ریتوکسیماب در مقایسه با اوکرلیزوماب بیشتر باعث CDC یعنی سایتوتوکسیسیتی با واسطه ی کمپلمان در مقایسه با ADCC یعنی آنتی بادی دپندانت سلولولار سایتوتوکسیستی می شود.
واکنش محیطی آن هم کمتر از اوکرلیزوماب است.
در ایران این دارو توسط شرکت داروسازی سیناژن تولید میشود.
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC7790722/
آدرس مطب : اصفهان ، خیابان آمادگاه ، روبروی داروخانه سپاهان ، مجتمع اطبا ، طبقه اول
تلفن : 32223328 - 031