هوش مصنوعی، در خدمت خلق وحشت و ترس!
شاید آن زمانی که دانشمندان، وسایل ارتباط جمعي و وسایل شنیداری و تصويری را کشف کردند انسان ها بسیار امیدوار بودند این ابزارها بتوانند در رشد انسان سهم داشته باشد، بعد ها با کشف هوش مصنوعی این امیدواری بیشتر شد: کامپیوترهای عددی و کوانتومی امید به آینده ای بسیار درخشان برای انسان میداد!
ولی هر چه گذشت، این امیدواری رو به ناامیدی گذاشت. از وسایل ارتباط جمعی و تصويري که رو به انحطاط گذاشت و تبدیل به تبلیغات سرمایه داران بزرگ و فروش کالا و ابزار توسعه بعد مادی و حیوانی انسان شد تا کانالهای ماهواره ای که به جای رشد انسانیت ما بیشتر کوشید بعد شهوانی و حيواني انسان را توسعه دهد و مرزهای بین انسان و حیوان را بشکند!
کامپیوتر های عددی و کوانتومی که زماني امید به محاسبات بسیار سریع برای کمک به دانشمندان داشت، تبدیل به ابزاری برای دانلود کردن هزاران صفحه بی محتوا و دریافت اخبار هزاران سایت سیاسی پوچ و نشر اکاذیب و عامل ایجاد ترس در دل مردمان شد؛ از تهدید به جنگ و کشتار تا تهدید به حمله شیمیایی و هسته ای!
بله «هوش مصنوعی» امروز، یادآور تصاویری کابوس وار است. شاید چیزی شبیه به «من، روبات» ویل اسمیت یا پایان Ex Machina. چکمه ای که از میان شیشه نمایشگر کامپیوتر عبور می کند و برای همیشه روی صورت بشر گام می گذارد. حتی افرادی که در زمینه هوش مصنوعی تحقیق می کنند هم برای هدف غایی این حوزه احترام قائل هستند: هوش عمومی مصنوعی، یا یک سیستم مصنوعی که الگوهای فکری انسان را تقلید می کند.(ولی این غایت ابزار هوش، تا امروز هرگز متحقق نشده است)
دانشمند کامپیوتر، استورات راسل، کسی که به معنای واقعی کلمه کتاب اصول هوش مصنوعی را تالیف کرده، در تمام دوران کاری اش به مشکلات ناشی از یک اتفاق فکر کرده: زمانی که یک طراح، بدون تفکر در این باره که آیا ارزش هایش با ارزشهاي بشری هم راستا هست یا خیر، ماشینی را به سمت یک هدف هدایت کند.
حالا به وسیله هوش مصنوعی، ابزاری تولید شده است که هدفش ایجاد ترس و نگرانی در ذهن هاست!!
حالا با یک ابزار پیشرفته هوش مصنوعي، دلهره ها و اضطراب ها تشدید میگردد و شاید در آینده ای نزدیک، از آن برای ترساندن مردمان کشورهای مختلف استفاده شود تا سرمایه های این کشورها را تخلیه کنند و این سرمايه ها را با کمک هوش مصنوعي خودساخته، به کشور خود منتقل سازند تا جیب سرمایه داران بزرگ جهانی پر شود!
طی هفته ای که پشت سر گذاشتیم، محققان MIT از تازه ترین ساخته خود رونمایی کردند: نورمن، یک هوش مصنوعی آشفته.
اگر برایتان سوال است، بله، اسم این هوش مصنوعی براساس Psycho هیچکاک انتخاب شده. MIT نورمن را اینطور توصیف می کند:
نورمن هوشی مصنوعی است که برای کپشن کردن تصاویر آموزش دیده به کار ميرود: متد آموزشی محبوبی در یادگیری عمیق که برای تصاویر، توضیحاتی متنی ارائه می کند.
ما نورمن را با کپشن های تصویری یک سابردیت شناخته شده که بر مستند کردن و تماشای واقعیت آشفته مرگ متمرکز است آموزش دادیم. سپس ما پاسخ های نورمن را با کپشن های تصویری استاندارد یک شبکه عصبی درباره لکه های رورشاخ مقایسه کردیم: تستی که برای شناسایی اختلالات فکری عمیق استفاده می شود.((۱) در ادامه مطلب در این مورد توضیح داده میشود)
اگرچه هنوز تردیدهایی درباره میزان اعتبار تست رورشاخ در سنجش وضعیت روان شناختی شخص وجود دارد، هیچ شکی نیست که پاسخ های نورمن واقعاً وحشت آفرینند.
ام آی تی (MIT) قصد داشته با این آزمایش نشان دهد که با آموزش اطلاعات درست، چطور می توان هوش مصنوعی را به خطا انداخت. تیم این انستیتو، با هوشمندی به این موضوع فکر نکرد که ذهن انسان در معرض چنین محتوایی چه تغییری می کند. آنها تحقیقات دیگری هم با این مضمون داشته اند و از هوش مصنوعی برای نگارش داستان های ترسناک، ساخت تصاویر وحشت آور، تصمیم گیری های اخلاقی و حتی ایجاد حس همدردی استفاده کرده اند.
هرچند میتوان از ابزارهای ساخته دست این دانشمندان استفاده مفید داشت ولی با سر نزولي- که امروز در جهان شاهدیم- امیدی به بهره وری درست از هوش مصنوعی نیست!!
@asrgooyeshpardaz
۱- تست رورشاخ:
استفاده از نقاشی در تفسیر وضعیت شخصیتی فرد، به دوران لئوناردو داوینچی و ساندرو بوتیچلی باز میگردد. تفسیر لکه های جوهر نیز به صورت سرگرمی در اواخر قرن ۱۹ رواج داشت. اما رورشاخ اولین رویکرد سیستماتیک به این موضوع بود
عده ای میگویند این آزمون در واقع از جاستینوس کرنر، دکتر آلمانی الهام گرفته شده است. او در سال ۱۸۵۷ یک کتاب شعر نوشت که از لکه های جوهر الهام گرفته شده بود. آلفرد بینت روانشناس فرانسوی نیز از آزمون لکه های جوهری برای آزمون خلاقیت استفاده میکرد.
بعد از مطالعه ۳۰۰ بیمار روا
نی و ۱۰۰ نفر به عنوان گروه کنترل، در سال ۱۹۲۱ هرمان رورشاخ کتاب خود را بر اساس آزمون لکه های جوهر نوشت. او از بین صدها تصویر لکه جوهر، ده تصویر را برای ارزشیابی انتخاب کرد
عوامل موثر در تفسیر
در درجه اول تفسیر یک آزمون رورشاخ بر اساس محتویات پاسخ فرد نیست!. یعنی آنچه فرد در لکه جوهر دیده در درجه اول برای مفسر مهم نیست. در واقع پاسخ های مستقیم فرد به عکس ها تنها بخش کوچکی از مجموعه متغیرهایی است که یک مفسر رورشاخ به آن نیاز دارد. به عنوان مثال زمانی که فرد برای پاسخ دادن به یک عکس صرف کرده یکی از عوامل است چون زمان طولانی برای پاسخ به یک تصویر ممکن است نشانه شوکه شدن فرد از دیدن آن تصویر به خصوص باشد.
شکل و رنگ تصویر و نقطه ای که فرد در تصویر به آن توجه کرده معمولا بیشتر از خود پاسخ برای مفسر مهم است. همچنین اصلت یا فراوانی تشخیص فرد از عکس ها نیز برای مفسر مهم است. به همین خاطر است که آزمون گیرنده باید تمام جزییات را مو به مو یادداشت کند
t.me/salmanfatemi
آدرس مطب : اصفهان ، خیابان آمادگاه ، روبروی داروخانه سپاهان ، مجتمع اطبا ، طبقه اول
تلفن : 32223328 - 031
