دکتر سید سلمان فاطمی

درک مرز یا درک کیهان جدایی ناپذیر
از مرزها و حدود تا فضای خالی بین آنها که در حقیقت دریایی از نوسانات نزدیک به بی نهایت انرژی است، چیزی تهی، جدای از بستر ثابت کیهان وجود ندارد.
مقیاس های موجود در کیهان، هرچقدر کوچک شود، در درون خود اجزای دیگری را دارد و مرزها و بی نهایت، درهم می آمیزد.
آنچه مرزها و حدود را شکل می‌دهد، نیازها و کمبودهای موجود هوشمند است و این مرزهای تصور شده، برای رفع نیازها و کمبودها در جهان مادی، در راستای رسیدن به منافع مادی بیشتر و حذف موانعی است که به مرزهای شخصی و خصوصی فرد، هجوم می‌برند.
در این مسیر، تکامل چند میلیارد ساله ی حیات ابزار لازم و قدرتمند هوشمندی را برای بقا ایجاد کرده است. ولی آیا نیازهای انسان، فقط تعیین مرز و قلمرو در مواجهه ی با درندگان است؟
حس و ادراک- قسمت چهل و هشتم
از چهارپای سم دار یا دارای پنجه ی خون آلود تا موحود دوپای تحت فشار تکاملی ولی در تلاش برای دیدن پشت مرزها
در جهان امروز که هنوز بحث مرزها و قلمروها چیز حل شده ای نیست و درندگان بدون قناعت و سیری به مرزهای خود، مشغول گذشتن از مرزها و حدهای خود هستند و در این مسیر از قربانی کردن هیچ موجودی ابا ندارند، آنچه در درجه ی اول ذهن موجود زنده را مشغول می‌کند، دفاع از مرزها و حدود خویش است و تصور چیزی فراتر از ابعاد عالم ماده، دشوار است ولی واقعیت اینکه وجود و نیازهای انسان محدود به نیازهای عالم ماده نیست.
ارتقای حقیقی، جنگ و نزاع برای گسترش مرزهای زمینی نیست بلکه این رشد، در درک نیاز به ارتقا در دلایل و اسباب و محرک هایی است که جهان مادی با همه ی وجود وابسته ی به آنهاست و ماده، چیزی جز تجلی این محرک ها در ظرف های محدود نیست.
درک نیاز به این ارتقا- که بسیار فراتر از حس و ادراک مادی است- درکی بحرانی و حساس است که میتواند انسان را به جایگاه اصلی خودش برگرداند
و برعکس این حالت، فرورفتن در حرص و آزهای کاذب جهان مادی برای تسخیر مرزهای قراردادی و متوهم جهان است که انسان را از توجه به حقیقت خودش غافل می‌کند.
تو آن چیزی را می‌بینی که به آن بنگری.
اگر نگران و حریص بر تجاوز به حدود و مرزهای دیگران شدی، به جای آنکه خود را به سوی جهان های بالاتر بالا بروی، چیزی جز زیاده خواهی و تجاوز مادی به حقوق و حدود دیگران، ذهن تو را مشغول نمیکند و این مشغولیت، مشغولیت به عدمی است که بدون پیوند با مراتب بالاتر، چیزی قابل ذکر نیست.
نزاع بین مرزهای محدود و قراردادی و جایگاهی فراتر از این مرزها، انتخابی همیشگی است.
می‌توانیم بین آنها انتخاب کنیم.
یک چیز- که همه چیز را در هر مقیاس با هم مرتبط میکند- فضا است
The one thing that connects all things at all scales: space.

همه چیز دارای مرزهایی قراردادی است. حقیقت اینکه فضای بین اشیا هم قراردادی و نه حقیقی است. این مرزها زاییده ی ذهن ناظران هوشمندی است که بستری بی نهایت و پیوسته را جزء جزء و پاره پاره می‌کنند. با این حال در درون هر جزء هنوز نشانه های بسیاری از پیوند آن با بستر بی نهایت و فاقد مرز وجود دارد.
آنچه فضای خالی تصور میشود تظاهری از ماده است که بیدار نیست. نه بر زمین نه هیچ جای کیهان، هیچ فضای خالی وجود ندارد.(نیکولا تسلا)
https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=289324543370493&id=100068788479167