ابزار بقای موجود زنده از نخستین همانند سازها تا مغز، از مغز تا ابزارهای بقای ویروس کرونا(قسمت بیست و هشتم)تاثیرهای اجتماعی کووید 19 و تهدید به یک طوفان گرسنگی بی سوادی و رفتارهای ضد اجتماعی
دختر شش ساله ای از تجربه ی خود در بازگشت به مدرسه می گوید:
من ساندوز شش ساله هستم از اردوگاه پناهجویان زئارتی در اردن!
من دوسال به مهد کودک رفتم و اکنون در سطح اول هستم. الان دارم آماده میشم تا بعد از محدودیت های کرونا به مدرسه برگردم؛ موهام رو آماده میکنم؛ لباس مدرسه ام رو می پوشم؛ کیفم رو روی دوشم میندازم
الان آماده شدم کفشهام رو هم می پوشم
خداحافظ مامان! خداحافظ بابا!
من خیلی هیجان زده هستم که به مدرسه برمیگردم. وقتی در خانه بودم از پدرم می پرسیدم ممکنه گوشیش را طوری تغییر بده که من بتونم درس هام رو روش بخونم؟ من دارم به مدرسه میرم با من بیایید. من الان به بازار رسیدم
درس خواندن، زیباترین چیز در جهان است؛ به خصوص برای دختران.
من وقتی بزرگ شدم میخوام دکتر بشم میخوام به بچه ها کمک کنم که از سوزن دردشون نیاد
الان وارد مدرسه میشم
این کلاس منه من خیلی دلم برای معلم و دوستام تنگ شده! من وارد کلاس میشم؛ ولی قبل از ورود به جایی که مردم هستند، ماسک صورت را میزنم
معلم: کسی میتونه به من کلمه ای را بگه که با میم شروع میشه؟ ...
و در پایان مدرسه الان به خانه برمیگردم.
کودکان، دور ماندن از مدرسه را نمی توانند تحمل کنند؛ مدارس را باز کنید؛ بازگشایی مدارس در اولویت است تا آینده کودکانمان را حفظ کنیم.(البته در بسیاری از کشورها پدر و مادر مطمئن نیستند، فرزندانشان سالم به خانه برگردند.)
فیلم از سایت یونیسف
تاثیرهای زیانبار ناشی از کووید 19، فقط مرگ و میرهای روزانه ای نیست که باخبرشدن از آن، برای بسیاری، تبدیل به سرگرمی بعد از ظهرها شده است؛ به گونه ای که با زیاد شدن آن آمار بدون منطق علمی، غم باد می گیرند و تهدید به فلج شدن سیستم بهداشتی کشور میدهند و یا با کم شدن آمار، مسرور از بی تفاوتی ها شعار پایان موج چندم را می دهند؛ بلکه یتیم شدن و بی سرپرست ماندن کودکان این حجم عظیم وفاتی های روزانه و آینده آنها از معضلات بزرگ اجتماعی چند سال آینده بشریت خواهد بود.
یک همه گیری رنج، روی پاشنه کووید 19 در کشورهای فقیر خواهد آمد و کودکان، بیشتر از همه رنج خواهند برد.
نویسنده نیکولاس کریستوف
تحت ضربه پنج سال از ستیز و ضربه شدید، با همه گیری کرونا ویروس- که همه زمین را در بر می‌گیرد- میلیون ها کودک در معرض گرسنگی هستند. ما در مورد سندرم کووید 19 اینطور تصور میکنیم که افراد مسن را اساسا می‌کشد ولی در کشورهای فقیر طوفانی تر خواهد بود.
این بیماری کودکان را از طریق سوء تغذیه می‌کشد. این سبب مرگ بیشتر از سل، مالاریا و ایدز میشود. این میتواند باعث خروج دختران از مدرسه و ازدواج زودرس شود؛ میتواند باعث مرگ زنان در سنین بارداری شود؛ تلاش ها برای ریشه کردن فلج اطفال را متوقف میکند؛ مالاریا را شعله ور میکند و باعث کاهش ویتامین ها و کوری و دیگر اختلالات ناشی از آن میشود.
جمعیت سازمان ملل هشدار میدهد سندرم کووید 19 باعث ازدواج زودرس 13 میلیون دختر شود و .... این داستان ادامه دارد.
این تاثیرهای زیانبار میتواند فکر و ذهن و آموزش و تحصیل جمعیت عظیمی را در آینده تحت تاثیر بگذارد. کم شدن روابط اجتماعی حقیقی و دور ماندن از محیط مدارس و دانشگاه ها خطر بزرگی است که به زودی جامعه را تحت تاثیر قرار خواهد داد. امروز شاید برای بسیاری، نفرستادن کودکان به مدرسه و یا باشگاه های ورزشی و یا استخرهای شنا عاقلانه به نظر برسد ولی کاهش روابط اجتماعی- که خودش باعث کاهش شدید هوش عاطفی و احساسی در جامعه خواهد شد- و کاهش تحرک کودکان در خانه، عواقب زیانباری برای نسل بعدی خواهد داشت.
انسان خودخواهی- که خودخواهانه همه طبیعت و انسان های دیگر را برده میکند- باید منتظر پاسخ و سیلی سخت طبیعت می بود و این سیلی نواخته شده است.
در نزاع میان ژنهای خودخواه، تفاوتی میان انسان و ویروس نیست، بنابراین نادیده گرفتن روش های پیچیده تکاملی و توهم پنداشتن آن و به جای کارهای علمی، شعار دادن، تنها میدان را برای ویروس خودخواه، خواهد گشود و شاید امروز ابتدای این عرصه را می‌بینیم و باید منتظر روزهای سخت تری هم بود.
روزهای کنونی امروز تحت سلطه خودخواهی ژنتیکی- که درآن، خطر بودن کودکان در مدارس فقط محدود به ویروس کرونا نیست بلکه همه ی کودکان بینوایی را تهدید میکند که در سایه ی شوم تروریسم و جهل- که علم و دانش و مدرسه ودانشگاه و پژوهش را دشمن بزرگ خود میداند- حتی در مدارس خود امنیت جانی ندارند.(نمونه آن، کشته شدن 80 دختر خردسال در جدیدترین فعالیت های تروریستی در افغانستان پشت درب مدارسشان است) و برداشتن این تهدیدها، نیازمند نگاهی نو فراتر پس از سال ها خود را بی خبری زدن و بی تفاوتی در پشت نقاب خواخواهی و خودبینی و غرور است.
و روی دیگر این داستان غم انگیز، دل های با نشاطی است که امید روزهای بهتری را میدهند؛ هرچند در اردوگاه پناهندگان، در سایه ی پرورش والدینی که گاهی از یاد دادن ساده ترین مفاهیم انسانی به کودکان خود ناتوان هستند، به روزهای سخت عادت کرده اند. https://www.youtube.com/watch?v=BcCBgEN136Y @salmanfatemi
آدرس مطب : اصفهان ، خیابان آمادگاه ، روبروی داروخانه سپاهان ، مجتمع اطبا ، طبقه اول
تلفن : 32223328 - 031
