ریشه مشترک و پیوند اجزای عالم، از ذرات کوانتومی در موجودات غیر زنده تا اجزای کوانتومی درون مغز(در هم تنیدگی کوانتومی)
یافته های جدید علوم در مورد پیوند اجزای عالم از ذرات کوانتومی در موجودات غیر زنده تا اجزای کوانتومی درون مغز(در هم تنیدگی کوانتومی)، نشانه ای دیگر از منشأ یگانه و پیوستگی جهان است.
فاصله اجزای عالم از هم، چگونه است؟
هر بخش از عالم برای آنکه پابرجاباقی بماند، نیازمند اتصال مستقیم با محرک ایجاد کننده خویش است و هرگاه این ارتباط، قطع شود یا بین این محرک و آنچه باید ایجاد شود، فاصله بیفتد، معلول ایجاد نمیشود و فاصله علت و معلول یا محرک و حرکت، بسیار اندک است؛ آن اندازه، که جدایی ای بین آنها نیندازد زیرا هر جدایی ای، باعث از میان رفتن معلول و محو آن میشود.
پس در کیهان ما این پیوند، همیشه هست و این فاصله آنقدر باریک و کوتاه است که باعث خنثی شدن علت و معلولی نشود ولی این فاصله، هرچند فاصله ای اندک است، وجود دارد؛ به طوری که علت و معلول را یکی نکند. اتصال علت و معلول، به طوری که هیچ حد و مرزی میان آنها نباشد، اثری از معلول، باقی نمیگذارد و معلول را تبدیل به علت میکند و این همان فنا شدن معلول در علت است- که اثر و بقایی از معلول باقی نمیگذارد- و چنین حالتی در جهان موجود ما حداقل در دیدگاه مرسوم ما نیست بلکه جهان و کیهان و وجودی- که در آن زندگی میکنیم-؛ چه جهان مادی یا جهان فرامادی و چه جهان های بالاتر در همه این موارد، شاهد تمایزها و تفاوتها هستیم و این تفاوت ها فقط در سطح یک جهان نیست بلکه این تفاوت ها در سطوح مختلف وجود هم هست پس همانطور- که در سطح عالم مادی شاهد تمایزها هستیم- به همین ترتیب در سطوح مختلف خلقت و سطوح تجلی از عالم بالاتر به عالم پایین تر یا سطوح علت و معلولی(از علت، در سطح بالاتر، به سوی معلول، در سطح پایین تر) این تمایزها مشاهده میشود.
برای آنکه این ارتباط بین علت و معلول باقی بماند، لازم است فاصله میان آن دو بسیار بسیار کوچک شود و این فاصله کوچک نزدیک به صفر، سبب میشود سلسله علل- که از علل ایجاد کننده عالم مادی شروع میشود و به علل ایجاد کننده عالم بالاتر و ... میرسد- دارای نزدیک به بی نهایت علت و معلول باشد که فاصله هر کدام، از دیگری نزدیک به صفر است تا ارتباط بین آنها قطع نشود
و مشخص است که سرعت انتقال از علت به معلول در چنین سلسله ای، نزدیک به بی نهایت است(زیرا فاصله نزدیک به صفر است).
خوب در چنین سیستمی با سرعت انتقالی چنین بالا کاملا انتظار سرعت هایی بالاتر از سرعت نور هم هست؛ به خصوص در لحظه ابتدای پیدایش کیهان مادی پس از تکینگی یا انفجار بزرگ- که با سرعت سرسام آور انبساط و توسعه کیهانی مواجهیم. در عالم مادی خود ما هم سطوح و مراتب علت و معلولی ادامه می یابد مثلا اجزای تشکیل دهنده اتم، ذرات زیر اتم مانند الکترون و پروتون و کوارک ها و ... است و مشخص است که فاصله بین این ذرات پایین تر از اتم به عنوان اجزای تشکیل دهنده اتم تا خود اتم، فاصله ای بسیار اندک، نزدیک به صفر است ولی این اجزا هر چقدر هم نزدیک به اتم باشند با خود اتم متفاوت است.
و یا فاصله میان موج برق تا روشنایی لامپ چقدر است؟(منظور فاصله انتقال جریان برق از منبع آن مثلا نیروگاه تا لامپ نیست بلکه منظور، نسبت و جدایی وجودی برق از روشنایی لامپ است. در اینجا روشنایی، کاملا وابسته به برق است یعنی روشنایی و برق کاملا وابسته و نزدیک به هم هستند ولی هر چند فاصله ها اندک است، همچنان تمایز و فاصله ای بین برق و روشنایی یا علت و معلول وجود دارد.) این فاصله هرچند اصلا قابل محاسبه نیست زیرا نزدیک به صفر است ولی به صفر نمی رسد زیرا اگر فاصله ها کاملا به صفر برسد اصلا تفاوتی بین موجودات باقی نمیماند.
رابطه علی اجزای عالم ما آنچنان پیوسته و نزدیک به هم هستند و آنچنان سلسله علت و معلولی در فاصله های تقریبا پیوسته، اعمال میشود- که انتقال از محرک به حرکت یا انتقال از علت به معلول با سرعتی نزدیک به بی نهایت انجام میشود و برای آنکه پیوند، قطع نشود لازم است ارتباط در این سلسله به همین روش ادامه یابد یعنی باز ارتباط علت بعدی- که معلول علت دیگری است- با معلول خودش با سرعتی نزدیک به بی نهایت انجام شود و این فرایند ادامه می یابد.
پس نظریه نسبیت اینشتاین و این-که سرعتی فراتر از سرعت نور یعنی 300000 کیلومتر در ساعت نمیرود- در این کیهان پر سرعت کجاست ؟!
در نگاه افقی و در نگاه بر ارتباطات اجزا یا حباب های جدا از هم در یک سطح افقی- که توهم انسان آنها را جدای از هم تصور میکند- در جهانی- که اجزای آن را نه در سطح علت و معلولی بلکه در سطح حباب های جدا که معلوم نیست از کجا آمده اند در نظر بگیریم- در این نگاه، نسبیت اینشتاین هم درست است ولی در نگاه کنجکاوی که در پس علت و معلول ها میرود، در اینجا آنقدر پیوند ها، نزدیک و پیوسته است که سرع
ت به نزدیک بی نهایت میرسد و در چنین جایگاهی مشاهدات عجیبی مانند در هم تنیدگی کوانتومی و انتقال سرعت نزدیک به بی نهایت، بعید نیست.(در جهان علت و معلول با رتبه های تجلی، مواجه هستیم و نه با رتبه های جدا.
در رتبه های تجلی، پیدایش جلوه بلافاصله با پیدایش عامل تجلی ایجاد میشود یعنی اصلا هیچ فاصله ای بین تجلی و عامل جلوه گری نیست و محو شدن عامل اول، بلافاصله باعث از میان رفتن تجلی میشود و وجود، محدود به نور و سرعت آن هم طبیعتا محدود به سرعت نور نیست.و در وجودی- که نور فقط یکی از ساده ترین شکلهای آن، یعنی شکل مرئی وجود را ایجاد میکند- مفهوم زمان و گذشته، حال و آینده، مفهومی بسیار سطحی و ابتدایی است.)
در هم تنیدگی کوانتومی- همانطور که با آزمون های تجربی هم ثابت شده است- نشانی از پیوستگی علت و معلولی کل کیهان ماست و نشانه ای از علت فرامادی پیوسته با عالم مادی و علت غیبی ایجاد عالم مادی ماست و این فرایند تا علت العلل یعنی خدای سبحان و تعالی ادامه می یابد.
فیزیکدانان موفق به ایجاد درهم تنیدگی کوانتومی، در فاصله ی ۲ کیلومتری شدند!
بیش از یک قرن پیش زمانی- که مکانیک کوانتوم متولد شد، حتی بنیان گذارانش، کاربردهای عجیب و غریب آن را پیش بینی نمی کردند، اما اکنون کوانتوم هر روز بیشتر از دیروز در دنیای ما جولان می دهد.
با دیپ لوکهمراه باشید…
یکی از پدیده های جالب و البته اسرار آمیز کوانتومی، درهم تنیدگیاست که در آن دو ذره حتی از فاصله ی دور از هم و زمانی متفاوت، با یکدیگر در ارتباط هستند. اما حالا انگار این پدیده از مقیاس های میکروسکوپی، به جهان ماکروسکوپی هم وارد شده است. اگر یادتان باشد چندی پیش، مقاله ای در مورددرهم تنیدگی دو جسم ۰.۱کیلوگرمی(!) در دیپ لوک منتشر شد، اما حالا دانشمندان موفق شده اند، فاصله ی دو ذره ی درهم تنیده را تا بیش از یک کیلومتر افزایش دهند. با اینکار،محققان دانشگاه استنفورد، مسئله ای را- که برای مدت طولانی در فیزیک وجود داشت- حل کرده اند.
نتیجه ی کار آنها در ژورنالNature Communications منتشر شد.
این پژوهش صرفاً یک پدیده ی داخل آزمایشگاهی نیست و می تواند، کاربردهای بسیار مهمی داشته باشد. دانشمندان و مهندسان به کمک این تکنولوژی می توانند شبکه های کوانتومی را بسازند. به کمک شبکه های کوانتومی می توان اطلاعات را به صورت بسیار امن و از فواصل دور ارسال کرد. این قابلیتی است که برایدولت ها، بانک ها و ارتش ها، بسیار حایز اهمیت است.
درهم تنیدگی کوانتومی از فواصل دور
به سراغ الکترون های درهم تنیده می رویم. اسپین الکترون ها در یکی از دو راستای مشخص (بالا یا پایین) قرار دارد. اگر این دو الکترون، در هم تنیده شوند، اسپین آنها نیز به یکدیگر وابسته خواهند شد. یعنی مثلاً اگر یک الکترون در نیویورک در جهت عقربه های ساعت بچرخد، دیگری هم در لس آنجلس شروع به چرخیدن در جهت عقربه های ساعت خواهد کرد. اگر الکترون اولی جهت چرخش خود را عوض کرده و در خلاف جهت عقربه های ساعت بچرخد، الکترون دوم هم جهت خود را به همان صورت عوض خواهد کرد.
الکترون های درهم تنیده به خاطر به دام افتادن درون اتم نمی توانند به طور مستقیم و از فواصل دور با یکدیگر ارتباط برقرار کنند. اما فوتون ها (ذرات نور) می توانند این کار را انجام دهند، چرا که در قید سیستمیمانند اتم نیستند. دانشمندان می توانند شرط لازم برای درهم تنیدگی (یعنی همبستگی کوانتومی) را طوری ایجاد کنند تا فوتون ها با الکترون ها همبسته و مرتبط شوند، بنابراین فوتون ها می توانند به عنوان پیغام رسان اسپین الکترون ها و به صورت یک حدواسط عمل کنند.
این دانشمندان در کار قبلی خود توانسته بودند فوتون ها را با الکترون ها از طریق یک فیبر نوری در فاصله ای چند فوتی، درهم تنیده کنند. اما حالا آنها توانسته اند فوتون ها را با اسپین الکترونی در فاصلهای ۱.۹۳ کیلومتری درهم تنیده کنند که یک رکورد به حساب می آید.
از آنجایی که اسپین الکترون، واحد زیربنایی یک کامپیوتر کوانتومی است، این پژوهش می تواند راه را برای ساخت شبکه های کوانتومی آینده، هموار کند و این یعنی کاربرد عینی فیزیک کوانتوم در زندگی روزمره.
نحوه ی ایجاد درهم تنیدگی
برای انجام این کار، محققان باید مطمئن می شدند که همبستگی در طول فواصل طولانی، حفظ می شود. این یک چالش کلیدی برای فیزیک است، زیرا فوتون ها تمایل دارند جهت خود را در زمان حرکت در طول فیبر نوری، تغییر دهند.فوتون ها می توانند راستای عمودی یا افقی داشته باشند (که به عنوان قطبش شناخته می شود). این دو حالت را می توانبه عنوان ۰ یا ۱ درنظر گرفت. اما اگر فوتون ها مسیر خود را تغییر دهند، ارتباطشان با الکترون از بین می رود.
اما صبر کنید!این اطلاعات را می توان به شیوه ی دیگری نیز حفظ کرد. به این منظور دانشمندان، یک مهر زمانی را برای همبسته کردن زمان رسیدن فوتون با اسپین الکترون ایجا
د کردند. این مهر زمانی، یک نوع کلید مرجع را برای هر فوتون ایجاد می کند که همبستگی آن را با الکترون منبع،تایید می کند.در نهایت، دو الکترون درهم تنیده ای که هیچگاه یکدیگر را از فاصله ی بسیار دور ملاقات نکرده بودند- به کمک دو فوتونی که در کابل فیبر نوری قرار دارند و با الکترون منبع خود درهم تنیده هستند، در میان یک شکاف دهنده ی پرتو، برهم کنش می کنند.
ابرکامپیوترهای کوانتومی، بسیار سریع تر و قدرتمندتر از کامپیوترهای سنتی امروزی هستند. از طرفی ارتباطات کوانتومی، عاری از هر گونه هک یا جاسوسی است و این پژوهش، همان گامی است که ما را به آنهانزدیک تر می کند.
شگفتی های پدیده در هم تنیدگی کوانتومی به همین جا ختم نمی شود چرا که برخی فیزیکدان ها معتقدند که این ارتباط آنی و درونی اسرارآمیز نه تنها در فواصل مکانی بلکه حتی مابین لحظات مختلف در بعد زمان هم مابین گذشته و آینده عمل می کند و این به معنای ارتباط آنی دو لحظه مختلف زمانی با همدیگر است!
http://www.deeplook.ir/%D8%AF%D8%B1%D9%87%D9%85-%D8%AA%D9%86%DB%8C%D8%AF%DA%AF%DB%8C-%DA%A9%D9%88%D8%A7%D9%86%D8%AA%D9%88%D9%85%DB%8C-%D8%A7%D8%B2-%D9%81%D9%88%D8%A7%D8%B5%D9%84-%D8%AF%D9%88%D8%B1/
با پاره ای توضیحات توسط دکتر سید سلمان فاطمی
@salmanfatemi
آدرس مطب : اصفهان ، خیابان آمادگاه ، روبروی داروخانه سپاهان ، مجتمع اطبا ، طبقه اول
تلفن : 32223328 - 031